Anaplazma to bakteria, która wywołuje chorobę anaplazmozę. Bakteria należy do krętków, swoją budową przypomina riketsje. Bakterie są groźne nie tylko dla psów, ale także dla ludzi i zwierząt hodowlanych. Przenoszone są przez kleszcze.
To choroba wywoływana przez anaplazmę. Wyróżnia się anaplazmozę ludzką oraz zwierzęcą. Na zachorowanie najbardziej narażone są psy, zwierzęta dziko żyjące w lasach oraz zwierzęta hodowlane na pastwiskach.
Transmisja bakterii do krwioobiegu psa nie jest jeszcze do końca znana. Wiadomo, że transmisja odbywa się około 12–48 godzin po ukąszeniu kleszcza.
Bakterie namnażają się w we krwi psa, rozprzestrzeniając się po całym organizmie pupila za pomocą nie tylko samej krwi, ale także chłonki. Pierwsze objawy nie pojawiają się jednak od razu po ukąszeniu kleszcza. Okres inkubacji wynosi od 7 aż do 20 dni.
Objawy anaplazmozy u psów są niespecyficzne, dlatego nie da się jej potwierdzić czy wykluczyć bez wykonania badań dodatkowych. Badania hematologiczne i biochemiczne wykazują zazwyczaj małopłytkowość, limfopenię (obniżoną ilość białych krwinek we krwi) oraz niedokrwistość (anemię).
Lekarz weterynarii stawia diagnozę na podstawie wywiadu z opiekunem, badania klinicznego psa i na podstawie wyników badań dodatkowych. Ważnym czynnikiem, który sugeruje wykonanie diagnostyki w kierunku anaplazmozy, jest obecność kleszcza na ciele psa w przeszłości lub przebywanie psa na terenie, w którym kleszcze obficie występują.
Co ważne, chorują najczęściej psy, które nie były zabezpieczone przed kleszczami wcale lub nieregularnie. Pamiętaj, by sprawdzić na opakowaniu produktu przeciw kleszczom, jak długo dany preparat działa.
Lekarz weterynarii zazwyczaj wykonuje tzw. szybkie testy serologiczne, które wykrywają przeciwciała przeciwko A. phagocytophilum i A. platys już w ciągu kilku minut.
Szybkim i łatwym testem, który pozwoli na potwierdzenie choroby, jest rozmaz krwi. Po zabarwieniu szkiełka z kropelką krwi pupila lekarz weterynarii lub pracownik laboratorium może potwierdzić zakażenie, jeśli w białych krwinkach psa znajdują się charakterystyczne pasożyty.
Innym sposobem potwierdzenia choroby jest wysłanie krwi psa do laboratorium w celu wykonania testu PCR. Specjalna maszyna sprawdzi, czy w krwi psa znajdują się ślady pasożytów. Ten PCR na anaplazmę jest bardzo czuły, ale niestety jest także droższy niż testy serologiczne lub rozmazy krwi. Dodatkowo na wynik testu trzeba poczekać kilka dni.
Podejrzenie anaplazmozy u psa może zostać postawione na podstawie samych objawów pupila – gorączki, obniżonego samopoczucia oraz anemii i małopłytkowości, którą wykazać można za pomocą badania krwi (hematologii).
Pamiętaj! Leczenie psa z anaplazmozą może być prowadzone tylko i wyłącznie przez lekarza weterynarii. Nigdy nie podawaj czworonogom leków i preparatów na własną rękę. Chcąc pomóc, możesz tylko zaszkodzić swojemu pupilowi. Zbyt wysokie dawki antybiotyku (szczególnie tetracyklin) mogą działać toksycznie na psa, dlatego pod żadnym pozorom nie zabieraj się za leczenie pupila samodzielnie.
Pamiętaj! Zabezpieczaj swojego pupila przed kleszczami przez cały okres żerowania kleszczy, a najlepiej przez cały rok. Zwróć szczególną uwagę, jak długo działa preparat przeciwko kleszczom, z którego korzystasz.
Regularne stosowanie dobrych środków przeciwko kleszczom znacznie zmniejsza ryzyko zachorowania. Niestety, nawet psy regularnie zabezpieczane przez kleszczami mogą zachorować na anaplazmozę.
Jednak poprawa samopoczucia psa jest zazwyczaj widoczna bardzo szybko po rozpoczęciu leczenia. Po zakończeniu leczenia zazwyczaj nie ma potrzeby umawiania ponownej wizyty u specjalisty, ale decyzję lekarz weterynarii zawsze podejmuje indywidualnie.
Istnieje ryzyko nawrotu choroby, jeśli opiekun czworonoga nie stosował się do zaleceń specjalisty i nie podawał psu antybiotyków regularnie.