Psia starość bywa różna. Dużo psów ma ogromne szczęście, że są traktowane na równi z członkami rodziny, przez co ich opiekunowie bardzo o nich dbają, starają się zapewnić najlepsze warunki do życia, umawiają wizyty do weterynarza i podają pyszne psie jedzenie. Psy żyją zbyt krótko — mija kilka lat, a człowiek zauważa, że jego ukochany, dotychczas pełen energii pies, staje się obojętny na zaproszenie do zabawy, nie chce się bawić z innymi psami i zdecydowanie bardziej interesuje go własny świat niż psie towarzystwo.