Data modyfikacji:

Jaka klatka dla szynszyli? O czym pamiętać?

jaka klatka dla szynszyli
Hodowla szynszyli w domu jest coraz popularniejsza. Te względnie niewielkie zwierzaki pochodzące z Ameryki Południowej wymagają jednak tego, by poświęcać im odpowiednią uwagę. Opieka nad szynszylą może być więc sporym wyzwaniem dla osób, które do tej pory nie zajmowały się zwierzętami w domu. Wynika to z naturalnego środowiska życia gatunku, jego diety, a także przyzwyczajeń. W artykule radzimy, jaka klatka dla szynszyli będzie najlepsza, a także o czym pamiętać przed rozpoczęciem hodowli.

Szynszyle – podstawowe informacje

Jeżeli mielibyśmy porównać szynszylę do jakiegoś znanego zwierzaka, z pewnością byłaby to wiewiórka, ma ona bowiem podobne rozmiary i budowę ciała. Zamieszkują one jednak całkowicie różne środowiska. Szynszyle w warunkach naturalnych spotykamy bowiem na terenach wysokogórskich (kilka tysięcy metrów ponad poziomem morza), w południowoamerykańskich Andach, na terytorium należącym do Chile, Boliwii i Peru. Osiedlają się one w szczelinach skalnych lub grotach. Aby uniknąć spotkania z drapieżnikami, prowadzą nocny tryb życia. Świetnie radzą sobie w suchym i surowym klimacie z dużymi dobowymi zmianami temperatury.
Czytaj również: Jaka klatka dla królika?
Obecnie istnieją tylko dwa znane gatunki szynszyli – szynszyla mała oraz krótkoogonowa. Ze względu na futro i skórę, zwierzęta są od tysiącleci na celowniku kłusowników, przez co w naturze są one krytycznie zagrożone wyginięciem. 
W celach hodowlanych wykorzystuje się prawie wyłącznie szynszyle małe, które dość drastycznie różnią się rozmiarami i wagą od egzemplarzy żyjących na wolności, są bowiem prawie o połowę od nich większe. Ponieważ utrzymuje się je w celu pozyskania futra, dostępne w sprzedaży osobniki mają bardzo zróżnicowane kolory, obecnie wyróżnia się w sumie kilkanaście rodzajów umaszczenia. Pierwsza oficjalna hodowla została otworzona w 1923 roku w USA, szynszyle sprzedawane w sklepach zoologicznych na całym świecie są potomkami pierwszego sprowadzonego wówczas stada.
Szynszyla w domu osiąga rozmiary małego królika, a samice są nieco większe od samców. Zwierzak może osiągnąć ok. 20 cm długości, nie uwzględniając jego ogona. Dorosłe osobniki ważą do 600 g (samce) lub 800 g (samice). W swoim naturalnym środowisku dożywają przeciętnie do ok. 6 lat. Pozostając pod dobrą opieką, w niewoli mogą jednak przeżyć od 10 do blisko 20 lat. Należy to więc wziąć pod uwagę, bowiem zwierzak zostanie z nami przez długi czas, w przeciwieństwie do wielu innych domowych gryzoni, takich jak świnki morskie lub myszy.
Szynszyle są zwierzętami stadnymi, ich kolonie mogą osiągać liczbę nawet kilkuset osobników, z natury są więc bardzo towarzyskie. Decydując się na zakup futrzaka, należy więc poważnie rozważyć hodowlę przynajmniej dwóch sztuk. Samotność jest źródłem przewlekłego stresu, przyczyniającego się do zwiększenia się ryzyka wystąpienia chorób, a tym samym przedwczesnej śmierci.
Warto pamiętać, że szynszyle prowadzą nocny tryb życia, budzą się dopiero wieczorem i na tę porę przypada okres ich największej aktywności. Musimy pamiętać, że ich harce mogą przeszkadzać nocą, zwłaszcza jeżeli klatka z gryzoniami jest ustawiona w sypialni. Są więc dobrym towarzyszem dorosłych hodowców wracających w tym czasie do domu z pracy. Nie sprawdzą się jednak kompletnie w roli futrzanego pupila dla młodszego dziecka, które będzie zawiedzione tym, że przez większą część dnia spokojnie drzemią. Wybudzanie szynszyli jest zdecydowanie niewskazane, zwierzę niesamowicie się wówczas denerwuje.
Gryzonie nie tolerują specjalnie wody, futro czyszczą na sucho. Do tego celu kupujemy im specjalny piasek do kąpieli, który znajdziemy w ofercie sklepów zoologicznych. W utrzymaniu higieny właściciel może im dodatkowo pomóc, regularnie szczotkując sierść.
Szynszyle są dość płochliwe, nie przepadają za niespodziewanymi i głośnymi dźwiękami przerywającymi ciszę, a więc np. krokami właściciela lub otwieranymi skrzypiącymi drzwiami. Do swojego właściciele muszą też stopniowo się przyzwyczaić, nie przepadają też specjalnie za głaskaniem. 
Szynszyle to zwierzęta roślinożerne, natura przystosowała je do konkretnej diety, składającej się przede wszystkim z wysuszonych traw, części krzewów, a także rzadziej paproci i sukulentów. Ich układ pokarmowy jest bardzo wrażliwy, dlatego jednym z największych wyzwań właściciela jest zapewnienie im jak najbardziej odpowiedniego i bogatego w składniki odżywcze pokarmu. Dlatego też najlepszym rozwiązaniem jest kupno dedykowanych mieszanek paszowych w formie granulatu. Można je uzupełniać ziołami i gałązkami drzew owocowych. Każda zmiana w diecie odbija się na zdrowiu futrzaka, należy ją więc zawsze przeprowadzać stopniowo.

Jaka klatka dla szynszyli?

Szynszyle to bardzo zwinne zwierzęta. Klatki, w których przebywają, powinny być więc dość wysokie i posiadać co najmniej jedno piętro. Dla zasady, im jest ona większa, tym lepiej, zwłaszcza gdy hodujemy więcej niż dwa osobniki. W takich przypadkach zaleca się kupno wolnostojących wolier, które zapewnią optymalne warunki dla dużych grup. Druty i stelaż wykonane są tutaj z ocynkowanego metalu. 
Eksperci polecają, by klatka czy woliera miała co najmniej 100 cm wysokości, a jej podstawa miała co najmniej 40 cm na 70 cm. Minimalne dopuszczalne wymiary to 60 cm wysokości oraz 50 cm na 40 cm u podstawy. Duża przestrzeń pozwala zwierzętom na wykonywanie skoków oraz większą aktywność w trakcie zabaw. Klatka powinna mieć co najmniej jedną kondygnację, a także dodatkowe półki ustawione na zakładkę na jej dwóch bocznych ścianach. 
Klatka musi być ustawiona z dala od promieni słońca oraz grzejników, ponieważ szynszyle źle znoszą wysokie temperatury, nie mogą bowiem skutecznie regulować ciepła swojego ciała. Już przy 25 stopniach Celsjusza pojawia się ryzyku ich przegrzania, a nawet wystąpienia udaru. Pomieszczenie z szynszylami musi być więc dobrze wentylowane, unikamy jednak przeciągów – prędkość wymiany powietrza nie powinna przekraczać 0,2 m/s. Pamiętajmy też, że optymalna wilgotność powietrza dla szynszyla waha się w granicach 50–70 procent.
Ze względu na płochliwość szynszyli do ich klatki nie powinny zbliżać się inne zwierzęta domowe, takie jak psy czy koty.

Wyposażenie klatki dla szynszyli

Poza poidłem oraz karmnikiem w formie ceramicznej miski klatka dla szynszyli wyposażona musi zostać w dodatkowe elementy. Najważniejszym z nich jest zadaszony domek, który pełni rolę podstawowego schronienia i gniazda. Dodatkowo we wnętrzu nie powinno zabraknąć kuwety, zabawek ruchowych, takich jak dyski czy kołowrotki (średnica co najmniej 40 cm), tuneli, hamaków, jak również gryzaków pozwalających ścierać zwierzakom nieustannie rosnące zęby. Gdy nadchodzi dzień kąpieli, do wnętrza wkładamy na kilkanaście minut pojemnik ze specjalnym piaskiem.
Zdjęcie: Envato Elements