Data publikacji:
Ile kosztuje kapibara? Co trzeba kupić na początek?
Jeszcze kilkanaście lat temu kapibary były względnie nieznanymi zwierzętami. Obecnie dzięki mediom społecznościowym stały się gwiazdami sieci, co zawdzięczają unikalnemu wyglądowi oraz trybowi życia. Zainteresowanie zwierzakami jest więc dziś niezwykle duże, a wielu ich miłośników marzy o tym, aby samemu je przygarnąć i hodować w domu. Co warto wiedzieć o kapibarach i jakie są realny koszty ich hodowli? W artykule odpowiadamy na te i inne pytania.
Kapibara – charakterystyka
Kapibara (łac. Hydrochoerus) jest największym gryzoniem świata, który został po raz pierwszy opisany przez przyrodników w XVIII wieku, ci zaś błędnie uważali, że jest spokrewniony ze świniami. Kapibara reprezentuje dwa gatunki – kapibarę wielką (gatunek dominujący) oraz rzadszą kapibarę małą. Ssaki zamieszkują dużą część Ameryki Południowej i w naturze spotykane są na terytorium Panamy, Kolumbii, Brazylii, Urugwaju, Peru, Paragwaju, Wenezueli, a nawet Argentyny. Nazwa „kapibara” wywodzi się z jednego z indiańskich określeń zwierzęcia, tłumaczonego po prostu jako „zjadacz trawy”.
Kapibarom nie grozi wyginięcie, ale ich populacja spada z powodu niszczenia ich naturalnych siedlisk, między innymi poprzez osuszanie podmokłych terenów, regulację zbiorników wodnych, wycinkę lasów i rozwój rolnictwa. Zjawisku sprzyja także kłusownictwo, na zwierzęta poluje się z powodu ich skóry, a także w celu spożywania ich mięsa. Przez wielu farmerów są też uważane za szkodniki.
Polecamy: Jeż domowy
Wygląd
Kapibary wielkie osiągają naprawdę imponujące rozmiary. Przeciętna długość ciała dorosłych osobników, nie wliczając w to ich krótkiego ogona (do 2 cm długości), zamyka się w przedziale od 100 cm do ponad 120 cm. Waga waha się najczęściej od 35 kg do 65 kg, choć rekordzistka ważyła ponad 90 kg.
Zwierzęta odznaczają się krępą budową ciała, dużą kwadratową głową z oczami, nozdrzami i małymi uszami umieszczonymi na jej szczycie, co umożliwia łatwiejsze poruszanie się w wodzie. Gryzonie mają krótkie i względnie smukłe nogi, a ich zakończone ostrymi pazurami palce stóp łączy błona pławna.
Ciało kapibary pokrywa szorstka sierść w kolorze brązowym, ciemniejsza na plecach i głowie, a jaśniejsza na podbrzuszu. Skóra jest wrażliwa na wysychanie, co zmusza zwierzaki do częstych kąpieli (także błotnych). Co ciekawe, w odróżnieniu od wielu innych gryzoni kapibara ma gruczoły potowe. Jak pozostali przedstawicieli tego rzędu zwierząt kapibara została wyposażona w mocne siekacze, które rosną nieustannie przez całe życie, muszą być więc nieustannie ścierane, aby zachować normalną długość.
Środowisko i tryb życia
Kapibary to zwierzęta typowo wodno-lądowe, są świetnymi pływakami, dlatego też zamieszkują tereny znajdujące się w pobliżu dużych zbiorników wodnych. Znajdziemy je więc na brzegach rzek i jezior, zarówno na otwartych równinach, jak i w gęstych tropikalnych lasach oraz na bagnach i mokradłach. Kapibary są najbardziej aktywne późnymi popołudniami i wieczorami.
Kapibary to zwierzęta bardzo towarzyskie, większość swojego życia spędzają w grupach liczących od kilku do nawet kilkudziesięciu osobników. Tylko niektóre samce preferują samotniczy tryb życia, często oddzielając się od stada w sezonie deszczowym.
Dieta
Kapibary mają dietę w 100 procentach składającą się z roślin. Jeżeli chodzi o spożywany pokarm, są bardzo wybredne, zazwyczaj ograniczając się do kilku gatunków traw, a także wybranych owoców i nasion lub kory drzew, właściwych dla ich siedliska. Kapibary mają w zwyczaju spożywać również swoje odchody, w celu zmaksymalizowania przyswajania składników odżywczych pochodzących z ich ciężko strawnego pokarmu (głównie białko i niektóre witaminy).
Długość życia
W hodowlach i ogrodach zoologicznych kapibary dożywają przeciętnie od 8 do 10 lat. Czas ten jest o połowę krótszy w warunkach naturalnych. Dojrzałość płciową osiągają w wieku 2,5 lat.
Hodowla kapibary w domu
W niewoli kapibary spotyka się głównie w ogrodach zoologicznych, a także w większych prywatnych hodowlach, które pozyskują futro ze zwierzaka. Dzięki internetowi kapibarami zainteresowały się jednak rzesze osób na całym świecie, co sprawiło, że w ostatnich kilkunastu latach bardzo wzrosła liczba indywidualnych osób opiekujących się nimi w domach. Kapibary nie są gatunkiem objętym międzynarodową ochroną, co oznacza, że hodowla zwierząt w Polsce jest legalna. Nie wszystkie kraje na świece dają jednak zielone światło indywidualnym hodowcom.
Ile kosztuje kapibara? Z jakimi obciążeniami wiąże się opieka nad kapibarą?
Ile trzeba zapłacić za kapibarę? To pytanie jako pierwsze zadają sobie osoby potencjalnie zainteresowane nabyciem gryzonia. Nie zdają one sobie często sprawy z tego, że hodowla kapibary to ogromne wyzwanie, na które mogą pozwolić sobie wyłącznie bardzo zamożne osoby. Cena pojedynczego osobnika wynosi co najmniej od 5 tysięcy złotych do 7 tysięcy złotych.
Trzeba jednak pamiętać, że mamy tu do czynienia ze zwierzętami stadnymi, potrzebującymi stałego kontaktu z innymi przedstawicielami gatunku. Zaleca się więc, aby na początek sprowadzić przynajmniej jednego samca i dwie samice. Sam koszt ich zakupu to około 20 tysięcy złotych. Pamiętajmy też, że kapibar nie znajdziemy w zwykłym sklepie zoologicznym, musimy na własną rękę szukać polskich lub zagranicznych hodowców skorych do sprzedaży. Dodatkowym obciążeniem finansowym jest też bezpieczny transport zwierząt.
Wyższe wydatki czekają na nas jednak, gdy przygotowujemy zwierzakom odpowiednie siedlisko, a także rozpoczynamy nad nimi stałą opiekę. Po pierwsze, należy wygospodarować odpowiednio duży teren (co najmniej 50 m2), na którym wykopujemy głęboki staw (minimum 20 m2 powierzchni i 3 m głębokości), w którym kapibary będą mogły swobodnie pływać i nurkować. Ważne jest też zasadzenie odpowiedniej roślinności, dzięki której futrzaki będą czuły się jak w domu. Wybieg koniecznie ogradzamy, zapobiegając ucieczkom pupili oraz przedostaniu się do niego innych zwierząt. Tego typu wymagania mogą spełnić wyłącznie właściciele gospodarstw rolnych lub domów z bardzo dużymi ogrodami.
Sporym ograniczeniem dla hodowli kapibar jest polski klimat, zwłaszcza na północy i wschodzie kraju. Przy większych spadkach temperatur w zimie kapibary muszą przenieść się do ogrzewanego i zadaszonego pomieszczenia, w którym muszą mieć zapewniony dostęp do zbiornika wodnego oraz wielu innych dodatkowych udogodnień.
Gryzonie są towarzyskie i bardzo często porozumiewają się ze sobą za pomocą głośnych odgłosów, które są słyszalne z dość daleka, co może być źródłem konfliktów z sąsiadami.
Kapibary w niewoli żywimy przede wszystkim sianem oraz owocami i warzywami, dziennie dorosły osobnik może spożywać nawet do 3 kg pokarmu, co w dłuższym czasie przekłada się na bardzo wysokie koszty utrzymania. Jedzenie należy też uzupełniać odpowiednio dobranymi suplementami witaminowymi. W przypadku hodowli kilkuosobowego stadka niezbędne jest nieraz zatrudnienie kogoś do pomocy. Do tego powinniśmy dodać również opiekę weterynaryjną – poza wykupieniem regularnych wizyty specjalisty, będziemy płacić też za lekarstwa, szczepionki oraz badania okresowe.
Zdjęcie: Envato Elements
Polecamy:
Konura słoneczna – zasady hodowli i opis gatunku
2024-05-03
Jaka obroża dla szczeniaka?
2024-05-01
Jak hodować trawę dla kota w domu? W czym pomaga?
2024-04-29
Co na stawy u kotów? Jakie suplementy?
2024-04-26
Co na nerki u kota? Jak zadbać o zdrowe nerki kotów?
2024-04-24
Szczur Dumbo. Wyżywienie, pielęgnacja i akcesoria
2024-04-22
Autor: Michał Kułakowski